Hızlı Düşünceler Geçidi - Soru Sorma Bandosu

  Ne zaman sorular sormaya başlasam aslında ne öğrenmem
gerektiğini unutuyorum.Soru sormaya gerçekten ihtiyacım
mı var , yoksa öğrenme , bilme arzusu bende bitmeyen bir
takıntıya mı dönüştü? Ne kadar öğrenebilirim ya da sınır
var mıdır öğrenme hususunda.Öğretici olan kim peki?Ben
miyim kendime aslında her şeyi öğreten , yoksa eli
cetvelli hocalar mı lazım fikirleri düzene sokmak için?
Başka bir deyişle, öğrenebilmek için antik Yunan filozofları
gibi sürekli düşünüp de sonuca beyinle ulaşmak mı
gerekir yoksa doğa ve insan kavramı bilimin dediği gibi
sabit kurallar bütünüdür de bu kuralları bildiğimiz
sürece bilgiyi de elde etmiş mi oluruz?Doğa gerçekten
maddesel midir veya maddesel olarak bilmenin sebebi saf
algı şeklimizden mi kaynaklanır?Ya algılarımız bizi
dünyanın net varlığına inandırıp bizlerle dalga geçiyorsa?
  Bilinç nedir peki ?Bir algı sorunu olarak mı tanımlamak
lazım bilinci yoksa algı zaten bir sorun oluşturduğu için
bilinç otomatik olarak sorunun yan ürününü mü teşkil
ediyor?Madde olarak nitelendirdiklerimiz farklı bir
beyin yapısıyla farklı algılanabilir mi?Farklı algılar
oluşturulabilirse eğer bilinç kocaman bir yalan olmaz mı?
Dünyaya dair farkındalık bu durumda baştan hatalı bir
düşünce yapısı değil midir?David Hume , zihinle anlaşılan
şeylerin ötesine geçilemediğini söylerken zihnin varlığından
hiç şüphe etmiş miydi ?Varlığı oluşturan zihin aslında hiç
varolmamışsa?Fenomenoloji öz arayışında bilince tutunurken ,
bilinç kendine tutunacak bir nokta bulamazsa?Postmodern
düşünürler bilinçle oluşan dünyanın yaratıcısını yanlış
saptamışlarsa?
  İdeler bütünü olarak kavramlaştırılanlar zaten sonsuz ide
dehlizlerinde sıkışıp kalmıyor mu?Dışarı çıkma şansları ya
hiç olmazsa?Düşüncenin varlığı ne kadar doğru olur bu
durumda?Ya da algılar ile duyumlar özde farklı şeyler
değilse ve bunları farklı olarak nitelendirenler aslında ne
olduğu hakkında gerçek bilgiye sahip olmayan insanlarsa?
  Bir düşünsene(!) , ya aslında SEN yoksan?