Beşir ve Son Vals - Sabra ... Şatilla

  Vals Im Bashir , güzel olduğunu önceden tahmin ettiğim bir
filmdi.1975 yılında başlayan Lübnan iç savaşının kısa bir
bölümünü , yönetmenin hafızasından silinmiş olan Sabra - Şatilla
katliamını anlatıyor.Yönetmen hafızasında kalan son resimleri
birleştirmek adına , asker olduğu dönemde beraber savaştığı
insanları bulup onlara geçmişi hakkında sorular yöneltiyor.
Ancak aradığı geçmiş pek de güzel görüntülere sahip çıkmıyor.
  Film beni öncelikle animasyon olarak etkiledi.Çizimlerde
kullanılan arka planlar oldukça detaylı çizilmişti , ayrıca
el çizimi olması da görselliğine ayrı bir hava katıyordu.En
az Persepolis kadar başarılı olacağından eminim.Ancak filmi
asıl çekici kılan nokta , savaşa , katliama ve acımasızlığa
karşı olan açık sözlülüğüydü.1982 yılında Sabra ve Şatilla mülteci
kamplarında yaşayan Filistinlilerin , aşırı sağcı Hristiyan
Falanjist gruplar tarafından katledilişine kalınan sessizliği ,
umursamazlığı öylesine derinden anlatıyor ki , anlamadığımız ,
hiç bilmediğimiz bir coğrafya üzerinde kendi başımıza gelmiş
gibi hissedebiliyoruz.İsrail'in ( özellikle de Ariel Şaron )
açık destekleyişi , kamplarda yaşayan kadın , çocuk ve yaşlıların
durumlarına bakılmadan vahşice öldürülüşleri ise insanın kanını
donduruyor.
  Osmanlı'dan koptuktan sonra huzura kavuşamamış topraklar
Lübnan toprakları.Yıllarca süren iç savaş , insanları din ayırımı
ile birbirlerini katletmeye yöneltirken , nefreti de beslemeye
devam etti.Ne yazık ki nefret , yalnız Lübnan değil , tüm dünyada
gittikçe güçleniyor.
  Tüm dünya şiddete boğazına kadar batmış olsa da , filmler de
artık iç açıcı olmasa da , yine de Vals Im Bashir izlenmesi
gerekenlerden.Her ne kadar insanlar gerçek şiddeti filmmişcesine
izlese de ...