Emre'yi Unutmak - Geçmiş Portre

  Milk the Superblogerer bebeğime Heroes of Might and Magic
oynayacağım diyerek kaçtım , ki tam da bunu yapmak üzereydim ,
blogunda oldukça eskiden kalma bir yazı gördüm - sanırım 2006
yılına ait.Fenerbahçe'de aptal aptal oturduğumuz günlerden
birinde yaşanmış bir şeydi , o zamanlar bu kadar alkolik değildik
elbet , Fenerbahçe'ye ucuz içki içme yeri olarak da bakmıyorduk
(Tansaş'dan alınan bir sürü biraya bakıp oha lan paso kazıklanıyoruz
barlarda , hep böyle içelim deyip , ertesi gün yine barda
kazıklandığımız günlerden değildi ) , yalnızca temiz hava almak
için akşam yürüşe çıkmıştık ve Tesadüf Cafe'nin tam karşısında
bir bankta oturuyorduk.Hatunum o zaman henüz Mimar Sinan'a girmemişti
, oturduğu yerde karalamalar yapıyordu.Bundan sonrası Milk the Superblogerer'a
aittir ;
  " -abla beni de çizsene
hım bilmem ki ben pek çizemem ama...
olsun abla anneme göstercem ya olduğu kadar
ya bilmem ki
hadi nolur abla ya
hadi hadi geç peki...
az önce zabıta mendillerimi aldı yaa,varya şu kırmnızı ıslak mendillerden
hıhı
8 milyon sermaye vermiştim onlara hepsi gitti işte anneme göstercem şimdi resmi
bi de inanmayacak, sen parayı gittin resme verdin diyecek,
ama bilir öyle şey yapmayacağımı
nerde oturuyosun
fikirtepede,eve 22 milyon elektrik bide su faturası geldi ödeyemiyoruz annem
merdivene (temizlik) gidiyo şurada tesadüf kafe var biliyo musun orda
mehmet abi var o şimdi beni iddiaya gönderir belki üstünü ver diyom
vermiyo belki 2milyon verir bugün bisikletimi de alıyodu zabıta bu benim
değil dedim yalvar yakar aldım 100milyon istiyo bide benden yaa şimdi
götürüp bisikleti satıcam başka bişey kalmadı 10verirler belki
abla benim gözler ela çiziyon di mi
gördüm çok güzelmiş
ama kirpiklerim uzun yaa...
...
bitti bu
abla sağol çok hadi ben gidiyorum...


13 yaşında hayatın bütün yükleri üzerine yüklenmiş emrenin,biz burda ay şuyum
böyle ay buyum şöyle diye şikayet ederken ,o bütün dertlerine rağmen bana poz
vermek için alabildiğine gülümsüyordu onun için 10dakika içerisinde
yapabileceğim en iyi portreyi yaptım
tam onu çizerken zengin "yat"sahipleri bu kızın bu çocukla ne işi var
dercesine bakışlarını savuruyorlardı bilindik tanıdık ezici bakışlar
emrenin sinirini bozan tek şey buydu işte alabildiğine sinirleniyor a
rabasının camını kırıp kaçsam kimse laf edemez gibi bi laflar ediyordu
bu onun sokağa ait serseri tarafıydı sadece
sonra ona kızıltoprakta gördüğüm boya sandığını yere düşürmüş, ağlayan
küçük çocuğu anlattım ,onun bunu bilerek yaptığını insanlara kendini acındırıp
10-20milyon kaptıgını söyledi,bi de azarladı ;abla istanbullu değil misin ,
bilmiyor musun bunları diye...
ne tezat bu halin istanbul
bir yanda koyarsın yatları katları
diğer yana verirsin cefaları cezaları "


  Unutmuştum.Unuttuğum için de kendime kızmakla meşgulüm şu an.