Epey eskiden yazmaya başlayıp da yarım bıraktığım
bir yazı :
"Doğduğum an , öldüğüm andı.
Bunu çok zorluk çekmiş birinin serzenişi olarak görmeyin
sakın , sadece kalbimin doğumumdan sonra bir kaç saniye
durmuş olmasının abartılı bir anlatımı.Ölümle yaptığımız
bu kısa süreli toplantıdan sonra , beni yanında götürmeye
değecek kadar yeterli bulmadığını anlamamış , gözlerimi
açıp yaygara koparmışım.Annemin "en mutlu anlarım" olarak
tanımladığı o dakikalarda ben , bütün duygularımı ölüme
kaptırdığımdan bihaber , doğmuş olduğum için ağlıyordum.
Bebekler bedava yaşadıkları , her ihtiyaçlarının karşılandığı
yuvalarından ev sahiplerinin aşırı çabalarıyla dışarı
atıldıkları için ağlarlar çoğunlukla.Elbette ben de tıpkı
diğer bebekler gibi kovulmuş olmayı kabullenip susuyordum
bir süre sonra.
Doğumuma ait tüm anılarım ise bunlardan ibaretti(tabi tüm bu
anlattıklarımı hatırlamıyorum , hepsi ikinci el satın aldığım
bilgiler).Bu çok ıslak sonradan edinme anılarımdan sonra
anımsayabildiğim ilk gerçek anım ise nerede olduğunu hatırlamadığım
yıkıntılar arasında dolaşırken bir kaç çocuğun beni sıkıştırıp ,
dövmesiydi.Neden böylesine garip bir şeyi hatırladığımı
soranlar olur hep .Sebebini bilmesem de , bilinçaltımın bunu
unutmamam için beni dürtüklediğini düşünürüm.Okula başlamadan
aldığım ilk dersimi oluşturdu bu :
'İnsanlardan nefret et.'
İnsanlar güzel anılarını hatırlamayı tercih ederler , benimse
çok fazla seçeneğim olmadı.Hatırlayabildiğim en eski anının bana
emanet bıraktıklarından sonra hep yalnızdım.
......................"
2 ay önce
9 terliksi hayvan:
insanlardan nefret etmenin sana göre olduğunu hiç sanmıyorum..
insanlar güzel anılarını hatırlamayı tecih etmez, çabalar. Ama bilinçaltı güzel anılardan ziyade hep kötüleri saklar zamanlı zamansız hatırlamanı sağlar. Bende geriye dönüp baktığımda kendimi çok zorlarsam güzel birkaç anı bulabiliyorum. Ama bu zorlama sırasında aklıma ilk gelenler hep kötü anılarım oluyor.
Elbette kötü olanları hatırlayacağız fakat bu hatırladıklarımıza anlamlar yükleyip bunlarla özdeşleşmeyeceğiz. Anı anıdır iyisi kötüsü olmaz. Unutmaya ya da hatırlamaya çalışmak falan da yoktur. Unuttuysan unutmuşsundur. hatırlıyosan da unutmazsın. Onlara anlamlar yüklememktir gerekli olan: beni dövmüşlerdi. O yüzeden vs vs vs vs yok, ben vs vs vs olduğum için dövmüşlerdi de yok. Hıyarın biri de tam ben babaaaaaaa diye böğürürken, tuğla atıp dişimi kırmıştı. Hep derim kendime hıyar ne ağzını koca koca açıp bağırdınki.
İlk anı kötü olmuş evet, umarım sonraki anılar iyidir.:))
benim anım değil o yaf , öylesine yazdım ciddiye almayın :)
Hadi yaaaa. Amma sazan oluyorum bazen. ille terapi yapıp iyi insan olcaz ya, güldüm şimdi yav, manyağım ve fesatım ben iyice anladım bunu. Amaaaaan naapalım, sen yinde dediklerimi yap da boşa gitmesin onca afilli cümle:D
Hem niye öylesine yazılar yazıyosun bakiiim. yazık diil mi bize, üzüldük sana düşündük falan, psikolojini nasıl düzeltiriz de ileri de seri katil olmazsın diye. Ciddi olalım canım aaaa. :D
(nasıl zeytinyağı gibi oldum mu?)
oldu bence potansiyel bir zeytinyağı :) beni ciddiye alma ya , çok nadir ciddi olurum :)
insanlardan nefret etmenin sana göre olmadığını söylemiştim :)))
Yorum Gönder
Terliksi hayvanlar , birleşin !!...